piątek, 18 lutego 2011

Biały owczarek szwajcarski



Biały Owczarek Szwajcarski - jedna z ras psów, będąca odmianą owczarka niemieckiego. Hodowana specjalnie ze względu na białe umaszczenie, które nie jest akceptowalne we wzorcu owczarka alzackiego.
 Rys historyczny
Rasa została uznana przez FCI. Powstała w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, a około roku 1970 pierwsze egzemplarze zostały importowane do Szwajcarii.

Pierwszym uznanym psem został amerykański pies LOBO, urodzony 5 marca 1966 roku. Psy urodzone z połączenia Lobo oraz innych psów z importu rozprzestrzeniły się po całej Europie, osiągając stosunkowo liczne pogłowie. Od lipca 1991 roku został uznany za nową rasę w księdze hodowlanej Szwajcarii.

Wygląd
Budowa
Biały owczarek szwajcarski to pies średniego wzrostu, silny i dobrze umięśniony o eleganckiej i harmonijnej budowie, sylwetka zamknięta w prostokącie.

Szata i umaszczenie
Umaszczenie jest białe, ale nie albinotyczne; szata zarówno krótko-, jak i długowłosa; włos gęsty i dobrze przylegający, bogate włosy okrywowe z podszerstkiem; krótki włos na kufie, części twarzowej głowy oraz przedniej stronie kończyn, dłuższy na szyi oraz tylnej stronie kończyn.

Zachowanie i charakter
Biały owczarek jest odważny, ale nie agresywny, pełen temperamentu i zapału do pracy, szybko uczący się nawet skomplikowanych zadań. Jest spokojny i pewny siebie, a w stosunku do obcych zachowuje dystans. Wierny wobec jednego pana, czujny i bystry.

Użytkowość
Pies wszechstronnie użytkowy, sprawdzający się w roli towarzyszącego psa rodzinnego, szczególnie dla rodzin posiadających dzieci, gdyż rasa ta charakteryzuje się tolerancją wobec dzieci oraz innych zwierząt. W krajach pochodzenia rasy (gdzie znany jest jako owczarek amerykańsko - kanadyjski) używany jest jako pies policyjny, wojskowy, pies stróżujący, pies - przewodnik ociemniałych, pies lawinowy, pies tropiący czy pasterski.

Wzorzec rasy
Grupa: I FCI (psy pasterskie i zaganiające), sekcja 1 (psy pasterskie bez prób pracy)

Wrażenie ogólne: mocny, dobrze zbudowany pies, średniej wielkości, o średnio mocnym kośćcu i wydłużonej, eleganckiej sylwetce

Wielkość: 60-66 cm (pies), 55-61 cm (suka)

Waga: ok. 30-40 kg (pies), ok 25-35 kg (suka)

Głowa: mocna, sucha i ładnie wyrzeźbiona, proporcjonalna do tułowia. Oglądając z góry i z boku ma kształt klina. Osie poziome kufy i mózgoczaszki równoległe. Stop nieznaczny ale widoczny.

Oczy: średniej wielkości, kształtu migdała, osadzone trochę skośnie, brązowe lub ciemnobrązowe. Powieki przylegające, pożądane czarne.

Uszy: sztywno stojące, wysoko osadzone i równoległe wobec siebie. Skierowane do przodu, kształtu długiego, na końcu lekko zaokrąglonego trójkąta.

Ogon: w kształcie kity, zwężający się ku końcowi, dość głęboko osadzony, sięga przynajmniej stawu skokowego. W spoczynku wiszący prosto lub lekko szablasto wygięty w ostatniej jednej trzeciej długości. W ruchu wyżej, ale nigdy powyżej linii grzbietu.

Tułów: mocny, dobrze umięśniony, średniej długości. Wyraźny kłąb, klatka piersiowa głęboka, owalna i długa. Wyraźne przedpiersie.

Szata: średniej długości lub długa, gęsta, przylegająca, z obfitym podszerstkiem. Włos okrywowy twardy i prosty. Pysk, uszy i przednia strona nóg porośnięte włosem krótkim, a szyja i tylne strony nóg - trochę dłuższym niż na tułowiu. Dopuszczalny włos lekko falisty, o ile jest twardy

Umaszczenie: białe

Popularność
W Polsce jest prawie w ogóle nie spotykany, w Niemczech cieszy się większą popularnością

Biały owczarek szwajcarski
Inne nazwy
Berger Blanc Suisse,
Oowczarek amerykańsko - kanadyjski
Kraj patronacki
Wymiary
Wysokość
62 - 66 cm (psy),
56 - 60 cm (suki)
Masa
34 - 39 kg (psy),
27 - 32 kg (suki)
Klasyfikacja
grupa I, sekcja 1,
nr wzorca 347
Grupa 6 - Herding Dog

Owczarek australijski (typ amerykański)



Rys historyczny

Owczarek ten został wyhodowany w USA. Na temat powstania rasy istnieje wiele teorii. Dokładnie nie wiadomo, jak przebiegało jej kształtowanie. Uważa się, że protoplastami aussie były owczarki przywożone przez osadników z różnych krajów, m.in. z Anglii. Na terenie Stanów Zjednoczonych dochodziło do wielu krzyżówek tych psów. Tak powstawała rasa spełniająca kryteria wszechstronnego psa pasterskiego i stróżującego. W XVIII wieku do zachodnich Stanów wraz z baskijskimi pasterzami z Australii dotarły nowe psy pasterskie. Część z nich wywodziła się od psów ze szczątkowym ogonem, zwanych "smihfield dog", i od collie o umaszczeniu merle. Te pieski średniego wzrostu, zwane "little blue dog", zrobiły wielkie wrażenie na amerykańskich farmerach. Zaczęto je krzyżować z rodzimymi owczarkami i nadano nazwę "owczarek australijski"

Wygląd

Oczy
Dopuszczalne są różne kolory oczu, takie jak: złote, zielone, piwne, brązowe, bursztynowe lub niebieskie. Owczarki australijskie mogą również mieć jedno oko niebieskie, a drugie brązowe lub niebiesko-brązowe. Zazwyczaj aussie o umaszczeniu czarnym mają oczy brązowe, a o umaszczeniu czerwonym - bursztynowe.

Ogon
Niektóre szczenięta rodzą się z ogonem cząstkowym. Kopiowanie przeprowadza się często, lecz nie jest to wymóg rasy.

Szata i umaszczenie
Okrywa włosowa średniej długości, prosta lub lekko falista, nieprzemakalna, dłuższa sierść tworzy grzywę, pióra i portki. Spotykane są umaszczenia typu:

Czarny (black)
·               self black (tylko czarny)
·               black bicolor (czarno-biały)
·               black tricolor (czarno-biały z podpalaniami)
·               black and tan (czarny z podpalaniami, bez białych znaczeń)

Czerwony (red)
·               self red (cały czerwony)
·               red bicolor (czerwono-biały)
·               red tricolor (czerwono-biały z podpalaniami)

Blue merle
·               blue merle (marmurkowy, biały, podpalania)
·               self blue merle (tylko marmurkowy, bez białych znaczeń, bez podpalań)
·               blue merle and white (marmurkowy z białymi znaczeniami, ale bez podpalań)
·               blue merle and tan points (marmurkowy, z podpalaniami, ale bez białych znaczeń)

Red merle
takie jak przy blue merle, tyle że z czerwonym, a nie niebieskim

Długość życia
W dobrych warunkach dożywają około 13 lat.

Temperament
Owczarki australijskie potrzebują bardzo wiele aktywności fizycznej oraz psychicznej, inaczej mogą sprawiać kłopoty. Uwielbiają psie sporty, pracę i ruch (agility, dog frisbee, flyball). Z reguły nieufne wobec obcych. Właściciela nie odstępują na krok. Angażują się w życie rodziny.

Użytkowość
Doskonale sprawdzają w pasterstwie, ratownictwie, spokojniejsze nadają się do terapii chorych.

Źródła

Owczarek niemiecki długowłosy


Rys historyczny
Ogłoszony w 1891 roku wzorzec owczarka niemieckiego opisuje trzy odmiany tej rasy, a kryterium podziału stanowiła długość włosa:

·               owczarek niemiecki szorstkowłosy
·               owczarek niemiecki krótkowłosy (twardowłosy)
·               owczarek niemiecki długowłosy.

Później standard ten był zmieniany, aż do roku powstania (1899) Związku Owczarków we Frankfurcie nad Menem. W Polsce powstał Związek Owczarka Niemieckiego Długowłosego 21 lipca w 1990 roku, założycielem którego była Marta Trzcińska.

Wygląd
Władze FCI argumentują fakt nie uznania owczarka niemieckiego długowłosego tym, że długa sierść przeszkadza tym psom w pracy. Owczarek długowłosy ma długi, dość prosty włos, który tworzy portki na udach, ogon jest obficie owłosiony.

Szata i umaszczenie
Owczarek długowłosy nie różni się zbytnio od krótkowłosego kuzyna. Podstawowe rozbieżności dotyczą sierści, wzrostu (psy 65 - 70 cm, suki 58 - 64 cm) oraz wagi (jest cięższy od krótkowłosego o około 10 kg). Gen odpowiedzialny za długi włos jest recesywny wobec genu krótkiego włosa, co oznacza przenoszenie tej cechy niezauważalnie z pokolenia na pokolenie. W ten sposób w miocie po rodzicach krótkowłosych może pojawić się osobnik długowłosy.

Umaszczenie najczęściej spotykane u owczarków niemieckich to czarne podpalane, czarne z rudym, brązowym, czerwonym, płowym lub jasnoszarym podpalaniem, czaprakowate wilczaste, żelaziste, od jasnoszarego do ciemnoszarego, czerwonożółte, czerwonobrązowe z sidłem, czaprakowate, wilczaste, ciemno-wilczaste. Może być jednolite bądź z regularnymi czerwonobrązowymi do białoszarych oznakami, mała biała plamka na piersi i palcach lub bardzo jasne umaszczenie wewnętrznej strony nóg jest dopuszczalne, choć niepożądane. Dopuszczalne jest także umaszczenie całkowicie czarne, rzadko spotykane. Maść szczeniaka można ustalić ostatecznie dopiero po zmianie okrywy pierwotnej na wtórną, po zakończeniu porostu włosów pokrywowych. U owczarków długowłosych zdarza się maść blue sable (niebieska podpalana).

Zachowanie i charakter
Psy te szybko się uczą i blisko współpracują z człowiekiem, którego obecność jest niezbędna w prawidłowym rozwoju psa. Cechuje je duża odwaga, wierność i przywiązanie do właściciela. Sprawdzają się na szkoleniach różnego typu, nadają się jako psy rodzinne, policyjne, sportowe, pomocnicze, stróżujące, ratownicze i obrończe. Są aktywne i ruchliwe, wymagają codziennego zaspokajania tych potrzeb.

Bibliografia
·               Hans Räber "Encyklopedia psów rasowych" tom I, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 1999

Owczarek niemiecki