Biały Owczarek Szwajcarski - jedna z ras psów, będąca odmianą owczarka niemieckiego. Hodowana specjalnie ze względu na białe umaszczenie, które nie jest akceptowalne we wzorcu owczarka alzackiego.
Rasa została uznana przez FCI. Powstała w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, a około roku 1970 pierwsze egzemplarze zostały importowane do Szwajcarii.
Pierwszym uznanym psem został amerykański pies LOBO, urodzony 5 marca 1966 roku. Psy urodzone z połączenia Lobo oraz innych psów z importu rozprzestrzeniły się po całej Europie, osiągając stosunkowo liczne pogłowie. Od lipca 1991 roku został uznany za nową rasę w księdze hodowlanej Szwajcarii.
Biały owczarek szwajcarski to pies średniego wzrostu, silny i dobrze umięśniony o eleganckiej i harmonijnej budowie, sylwetka zamknięta w prostokącie.
Umaszczenie jest białe, ale nie albinotyczne; szata zarówno krótko-, jak i długowłosa; włos gęsty i dobrze przylegający, bogate włosy okrywowe z podszerstkiem; krótki włos na kufie, części twarzowej głowy oraz przedniej stronie kończyn, dłuższy na szyi oraz tylnej stronie kończyn.
Biały owczarek jest odważny, ale nie agresywny, pełen temperamentu i zapału do pracy, szybko uczący się nawet skomplikowanych zadań. Jest spokojny i pewny siebie, a w stosunku do obcych zachowuje dystans. Wierny wobec jednego pana, czujny i bystry.
Pies wszechstronnie użytkowy, sprawdzający się w roli towarzyszącego psa rodzinnego, szczególnie dla rodzin posiadających dzieci, gdyż rasa ta charakteryzuje się tolerancją wobec dzieci oraz innych zwierząt. W krajach pochodzenia rasy (gdzie znany jest jako owczarek amerykańsko - kanadyjski) używany jest jako pies policyjny, wojskowy, pies stróżujący, pies - przewodnik ociemniałych, pies lawinowy, pies tropiący czy pasterski.
Grupa: I FCI (psy pasterskie i zaganiające), sekcja 1 (psy pasterskie bez prób pracy)
Wrażenie ogólne: mocny, dobrze zbudowany pies, średniej wielkości, o średnio mocnym kośćcu i wydłużonej, eleganckiej sylwetce
Wielkość: 60-66 cm (pies), 55-61 cm (suka)
Waga: ok. 30-40 kg (pies), ok 25-35 kg (suka)
Głowa: mocna, sucha i ładnie wyrzeźbiona, proporcjonalna do tułowia. Oglądając z góry i z boku ma kształt klina. Osie poziome kufy i mózgoczaszki równoległe. Stop nieznaczny ale widoczny.
Oczy: średniej wielkości, kształtu migdała, osadzone trochę skośnie, brązowe lub ciemnobrązowe. Powieki przylegające, pożądane czarne.
Uszy: sztywno stojące, wysoko osadzone i równoległe wobec siebie. Skierowane do przodu, kształtu długiego, na końcu lekko zaokrąglonego trójkąta.
Ogon: w kształcie kity, zwężający się ku końcowi, dość głęboko osadzony, sięga przynajmniej stawu skokowego. W spoczynku wiszący prosto lub lekko szablasto wygięty w ostatniej jednej trzeciej długości. W ruchu wyżej, ale nigdy powyżej linii grzbietu.
Tułów: mocny, dobrze umięśniony, średniej długości. Wyraźny kłąb, klatka piersiowa głęboka, owalna i długa. Wyraźne przedpiersie.
Szata: średniej długości lub długa, gęsta, przylegająca, z obfitym podszerstkiem. Włos okrywowy twardy i prosty. Pysk, uszy i przednia strona nóg porośnięte włosem krótkim, a szyja i tylne strony nóg - trochę dłuższym niż na tułowiu. Dopuszczalny włos lekko falisty, o ile jest twardy
Umaszczenie: białe
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz