Jaki jest Maltańczyk?
Wspaniała uroda i jedwabista szata uczyniły z Maltańczyka
pieska o wyrafinowanym wyglądzie sprawiającego wrażenie delikatnej maskotki.
Choć jest piękny, elegancki i pełen gracji daleko mu do luksusowego kanapowca
spędzajacego czas na ozdobnej poduszce. Mówią o tym jego figlarne spojrzenie i
przebiegła minka. Spokojny, przylepny obdarzony żywą inteligencją i wielką
wrazliwościš ma bardzo bogatą osobowość. Prócz niewštpliwej urody ma też
wspaniały charakter. Od zawsze przebywając w bliskim kontakcie z ludzmi stał
się przyjacielem i powiernikiem.
Posiada dar zjednywania sobie serc wszystkich, którzy się do niego zbliżą. Potrafi kochać bezgranicznie bliską mu osobę i bezustannie szuka z nią kontaktu. Samotność jest dla niego trudną do zniesienia niewolą. Biel jego szaty zdaje się być odzwierciedleniem jego niewinności, radości życia i wrodzonej łagodności. Jest zabawny, czuły, grzeczny, spontaniczny i radosny, a humor zawsze mu dopisuje.
Maltańczyk w lot wszystko pojmuje, odgaduje bezbłędnie czego się od niego żąda, jest bardzo dobrym obserwatorem i posiada znakomitą pamięć. Zazwyczaj zachowuje się spokojnie i z rozwagą. Szybko uczy się cierpliwości i posłuszeństwa. Wszystko to sprawia że odnajduje się w roli nienagannie wychowanego psa do towarzystwa.
Siła spojrzenia
Cała rodzina biszonów ma cechy, jakimi nie może się poszczycić żadna grupa psów: wszystkie biszony są serdeczne, sympatyczne, wyjątkowo ładne i na dodatek wesołe. Maltańczyk skrywa pod swym futrem sporą dawkę energii i ruchliwości, ale jego największa siła leży gdzie indziej - wystarczy, ze spojrzy komuś głęboko w oczy, a człowiek nie potrafi już uwolnić się spod jego uroku... Jego spojrzenie jest łagodne i wyrozumiałe, ale gdy lekko przekrzywiwszy główkę spojrzy spod opadającej na czoło grzywki, to człowiek już przepadł z kretesem! Nawet ludzie, którzy nie przepadają za psami, nie potrafią oprzeć się urokowi Maltańczyka. Jak na psa jego rozmiarów, Maltańczyk ma jeszcze jedna ujmująca cechę - miłą powściągliwość. Nie ma nic wspólnego z małymi szczekaczami, pobudliwymi miniaturami, usiłującymi nerwowością nadrobić mizerny wzrost. Nie należy jednak spokoju Maltańczyka uznawać za obojętność czy brak zainteresowania! Psy te mają skłonność do filozoficznego podejścia do życia, w czym sš podobne do wielu psów pochodzšcych z Dalekiego Wschodu. Czesto zdarza się, że Maltańczyk zagłębi się w rozmyślaniach, których nie sposób przejrzeć. Choć psy te stworzone zostały do towarzystwa człowiekowi i cenią je sobie nad wyraz, to jednak nie zawsze można zgadnąć, nad czym zastanawia się mały, biały filozof...
Nie zostawiaj mnie!
To, co go naprawdę potrafi zasmucić, to oddzielenie od jego pana czy pani. Nie nadaje się do dłuższych okresów samotności, gdyż przywykł do tego, że jest pełnoprawnym członkiem rodziny, a może nawet więcej - że zwraca na siebie uwagę całej rodziny, i zawsze znajdzie się ktoś, kto się z nim zechce bawić lub pogłaskać go. Maltańczyk jest psem, który ze względu na swe rozmiary może towarzyszyć swojemu właścicielowi zawsze i wszędzie, oraz który najchętniej większość czasu spędzałby w towarzystwie 'swoich' ludzi. Wystarczy spojrzeć, jak bardzo będzie zasmucony, gdy okaże się, ze nie wezmiecie go Państwo ze sobš wychodzšc z domu! Nawet jeśli przyjdzie mu spędzić dzień czy dwa w luksusowych warunkach w zaprzyjaznionym domu, będzie cały czas smutny i pochmurny - nie umie nie tęsknić!
Najlepiej na kolanach...
Wrażliwy Maltańczyk stale dąży do czysto fizycznej bliskości z właścicielem. Nie ma co liczyć na to, że będzie godzinami spokojnie leżał przy nogach swego pana... Przez wieki szlachetnie urodzone damy wyuczyły go, że jego miejsce jest na kolanach i nigdzie indziej! Nie jest to pies, który chętnie wybierze się na samodzielny spacer poza domem, sam nawet nosa nie wystawi na dwór. Daremny trud, nie ma co go wyrzucać na spacer - sam nie odejdzie spod drzwi. Z panem czy z panią - bardzo chętnie, ale sam? Nigdy! Wielu ludzi bierze to za tchórzliwość, a to tylko niechęć do rozstania się z człowiekiem, która potrafi być rozczulająca. Maltańczyk doskonale zna swą siłę oddziaływania na wrażliwość człowieka, stąd trzeba uważać, by nie owinął nas sobie wokół palca, bo nasz miły kompan potrafi się szybko zmienić w rozkapryszone dziecko!
Pies i dziecko
Maltańczyk jest bardzo elegancki, ładny i zazwyczaj bardzo spokojny, ale ma w sobie wiele energii i radości życia, stąd jest z reguły uwielbiany przez dzieci w każdym wieku. Zwłaszcza dziewczynki przepadają na tak pięknym pieskiem! Pamiętajmy jednak, ze Maltańczyk nie jest psem o sportowym zacięciu i że nie nadaje się ani do zbytniego wysiłku, ani do rozrabiania z innymi psami na podwórku - znacznie wyżej ceni sobie przytulanie i głaskanie (ale nie nadaje się do traktowania go jak żywa lalka, choć nie ma nic przeciwko ubieraniu go w eleganckie stroje!).
Pilnowanie domu to z pewnością nie jest jego specjalność. Co prawda, Maltańczyk szczeka gdy przychodzi ktoś obcy i z pewnością można zaoszczędzić na autoalarmie, ale żaden z biszonów nie nadaje się do roli psa użytkowego.
Idealny właściciel:
· Właściciel Maltańczyka powinien być łagodny i wrażliwy, mieć wiele czasu i wiele cierpliwości, powinien lubić delikatną ekstrawagancję, ale w żadnym wypadku nie może być snobem! Powinien mieć słabość do swego rzadkiego i cennego psa. W większości przypadków idealny właściciel Maltańczyka jest właścicielką, gdyż to panie chętniej chodzą na spacer z białym kłębkiem futra na smyczy i mają mniej oporów przed wzięciem psa na ręce. Maltańczyk jest psem wymagającym troski o włos, jego włos potrzebuje starannego pielęgnacji, a jego budowa - wbrew pozorom - czyni zeń psa dość odpornego.
· Maltańczyk jest psem na tyle sprytnym, że błyskawicznie odkryje wszystkie słabe strony swej właścicielki i umiejętnie wykorzysta je na swoją korzyść. Dlatego trzeba pamiętać, że jest to jednak pies i wychowywać go jak każdego innego psa. Swemu właścicielowi Maltańczyk ma do zaoferowania ogrom miłości i oddania.
· Maltańczyk może doskonale - pod nadzorem starszych! - nauczyć dzieci odpowiedzialności za swoje własne zwierzątko.
· Jest to także doskonały pies dla osób starszych, które są pełnosprawne, ale mniej ruchliwe niż w młodości. Psy te nie potrzebują przesadnie dużej potrzeby ruchu, choć nie można zapomnieć o codziennych spacerach. Starsze osoby cenią sobie przede wszystkim spokój i opanowanie swego Maltańczyka.
Należy:
· Bawić się z nim i rozpieszczać go - ale nie zaniechać wychowania!
· Możliwie często zabierać go ze sobą wychodząc z domu, ale wdrożyć także do zostawania samemu (byle nie za często...).
· Zapewnić mu spokojny dom i serdeczność otoczenia.
· Warto reklamować zalety Maltańczyka, by przywrócić mu dawne miejsce popularnego psa pokojowego!
Nie wolno:
· Traktować go brutalnie, surowo, karcić fizycznie lub przesadnie, podnosić na niego głos, - jest na to za wrażliwy. Z reguły wystarczy zrobić surową minę i pogrozić palcem
· Pozostawiać go samemu sobie.
· Spełniać wszystkie jego zachcianki.
· Zbyt rzadko wychodzić z nim na spacery.
Posiada dar zjednywania sobie serc wszystkich, którzy się do niego zbliżą. Potrafi kochać bezgranicznie bliską mu osobę i bezustannie szuka z nią kontaktu. Samotność jest dla niego trudną do zniesienia niewolą. Biel jego szaty zdaje się być odzwierciedleniem jego niewinności, radości życia i wrodzonej łagodności. Jest zabawny, czuły, grzeczny, spontaniczny i radosny, a humor zawsze mu dopisuje.
Maltańczyk w lot wszystko pojmuje, odgaduje bezbłędnie czego się od niego żąda, jest bardzo dobrym obserwatorem i posiada znakomitą pamięć. Zazwyczaj zachowuje się spokojnie i z rozwagą. Szybko uczy się cierpliwości i posłuszeństwa. Wszystko to sprawia że odnajduje się w roli nienagannie wychowanego psa do towarzystwa.
Siła spojrzenia
Cała rodzina biszonów ma cechy, jakimi nie może się poszczycić żadna grupa psów: wszystkie biszony są serdeczne, sympatyczne, wyjątkowo ładne i na dodatek wesołe. Maltańczyk skrywa pod swym futrem sporą dawkę energii i ruchliwości, ale jego największa siła leży gdzie indziej - wystarczy, ze spojrzy komuś głęboko w oczy, a człowiek nie potrafi już uwolnić się spod jego uroku... Jego spojrzenie jest łagodne i wyrozumiałe, ale gdy lekko przekrzywiwszy główkę spojrzy spod opadającej na czoło grzywki, to człowiek już przepadł z kretesem! Nawet ludzie, którzy nie przepadają za psami, nie potrafią oprzeć się urokowi Maltańczyka. Jak na psa jego rozmiarów, Maltańczyk ma jeszcze jedna ujmująca cechę - miłą powściągliwość. Nie ma nic wspólnego z małymi szczekaczami, pobudliwymi miniaturami, usiłującymi nerwowością nadrobić mizerny wzrost. Nie należy jednak spokoju Maltańczyka uznawać za obojętność czy brak zainteresowania! Psy te mają skłonność do filozoficznego podejścia do życia, w czym sš podobne do wielu psów pochodzšcych z Dalekiego Wschodu. Czesto zdarza się, że Maltańczyk zagłębi się w rozmyślaniach, których nie sposób przejrzeć. Choć psy te stworzone zostały do towarzystwa człowiekowi i cenią je sobie nad wyraz, to jednak nie zawsze można zgadnąć, nad czym zastanawia się mały, biały filozof...
Nie zostawiaj mnie!
To, co go naprawdę potrafi zasmucić, to oddzielenie od jego pana czy pani. Nie nadaje się do dłuższych okresów samotności, gdyż przywykł do tego, że jest pełnoprawnym członkiem rodziny, a może nawet więcej - że zwraca na siebie uwagę całej rodziny, i zawsze znajdzie się ktoś, kto się z nim zechce bawić lub pogłaskać go. Maltańczyk jest psem, który ze względu na swe rozmiary może towarzyszyć swojemu właścicielowi zawsze i wszędzie, oraz który najchętniej większość czasu spędzałby w towarzystwie 'swoich' ludzi. Wystarczy spojrzeć, jak bardzo będzie zasmucony, gdy okaże się, ze nie wezmiecie go Państwo ze sobš wychodzšc z domu! Nawet jeśli przyjdzie mu spędzić dzień czy dwa w luksusowych warunkach w zaprzyjaznionym domu, będzie cały czas smutny i pochmurny - nie umie nie tęsknić!
Najlepiej na kolanach...
Wrażliwy Maltańczyk stale dąży do czysto fizycznej bliskości z właścicielem. Nie ma co liczyć na to, że będzie godzinami spokojnie leżał przy nogach swego pana... Przez wieki szlachetnie urodzone damy wyuczyły go, że jego miejsce jest na kolanach i nigdzie indziej! Nie jest to pies, który chętnie wybierze się na samodzielny spacer poza domem, sam nawet nosa nie wystawi na dwór. Daremny trud, nie ma co go wyrzucać na spacer - sam nie odejdzie spod drzwi. Z panem czy z panią - bardzo chętnie, ale sam? Nigdy! Wielu ludzi bierze to za tchórzliwość, a to tylko niechęć do rozstania się z człowiekiem, która potrafi być rozczulająca. Maltańczyk doskonale zna swą siłę oddziaływania na wrażliwość człowieka, stąd trzeba uważać, by nie owinął nas sobie wokół palca, bo nasz miły kompan potrafi się szybko zmienić w rozkapryszone dziecko!
Pies i dziecko
Maltańczyk jest bardzo elegancki, ładny i zazwyczaj bardzo spokojny, ale ma w sobie wiele energii i radości życia, stąd jest z reguły uwielbiany przez dzieci w każdym wieku. Zwłaszcza dziewczynki przepadają na tak pięknym pieskiem! Pamiętajmy jednak, ze Maltańczyk nie jest psem o sportowym zacięciu i że nie nadaje się ani do zbytniego wysiłku, ani do rozrabiania z innymi psami na podwórku - znacznie wyżej ceni sobie przytulanie i głaskanie (ale nie nadaje się do traktowania go jak żywa lalka, choć nie ma nic przeciwko ubieraniu go w eleganckie stroje!).
Pilnowanie domu to z pewnością nie jest jego specjalność. Co prawda, Maltańczyk szczeka gdy przychodzi ktoś obcy i z pewnością można zaoszczędzić na autoalarmie, ale żaden z biszonów nie nadaje się do roli psa użytkowego.
Idealny właściciel:
· Właściciel Maltańczyka powinien być łagodny i wrażliwy, mieć wiele czasu i wiele cierpliwości, powinien lubić delikatną ekstrawagancję, ale w żadnym wypadku nie może być snobem! Powinien mieć słabość do swego rzadkiego i cennego psa. W większości przypadków idealny właściciel Maltańczyka jest właścicielką, gdyż to panie chętniej chodzą na spacer z białym kłębkiem futra na smyczy i mają mniej oporów przed wzięciem psa na ręce. Maltańczyk jest psem wymagającym troski o włos, jego włos potrzebuje starannego pielęgnacji, a jego budowa - wbrew pozorom - czyni zeń psa dość odpornego.
· Maltańczyk jest psem na tyle sprytnym, że błyskawicznie odkryje wszystkie słabe strony swej właścicielki i umiejętnie wykorzysta je na swoją korzyść. Dlatego trzeba pamiętać, że jest to jednak pies i wychowywać go jak każdego innego psa. Swemu właścicielowi Maltańczyk ma do zaoferowania ogrom miłości i oddania.
· Maltańczyk może doskonale - pod nadzorem starszych! - nauczyć dzieci odpowiedzialności za swoje własne zwierzątko.
· Jest to także doskonały pies dla osób starszych, które są pełnosprawne, ale mniej ruchliwe niż w młodości. Psy te nie potrzebują przesadnie dużej potrzeby ruchu, choć nie można zapomnieć o codziennych spacerach. Starsze osoby cenią sobie przede wszystkim spokój i opanowanie swego Maltańczyka.
Należy:
· Bawić się z nim i rozpieszczać go - ale nie zaniechać wychowania!
· Możliwie często zabierać go ze sobą wychodząc z domu, ale wdrożyć także do zostawania samemu (byle nie za często...).
· Zapewnić mu spokojny dom i serdeczność otoczenia.
· Warto reklamować zalety Maltańczyka, by przywrócić mu dawne miejsce popularnego psa pokojowego!
Nie wolno:
· Traktować go brutalnie, surowo, karcić fizycznie lub przesadnie, podnosić na niego głos, - jest na to za wrażliwy. Z reguły wystarczy zrobić surową minę i pogrozić palcem
· Pozostawiać go samemu sobie.
· Spełniać wszystkie jego zachcianki.
· Zbyt rzadko wychodzić z nim na spacery.
Maltańczyki pochodzą z terenów basenu morza Sródziemnego
gdzie były bardzo cenione. Należą do najstarszych ras świata, pierwsze wzmianki
o tej rasie sięgają roku 1185 p.n.e. - czasów Ramzesa II .Od tamtych
zamierzchłych czasów maltańczyk niewiele się zmienił, nadal jest pięknym,
ekskluzywnym, salonowym pieskiem. Uwielbiany przez kobiety z wysokich klas
społecznych był ozdabiany klejnotami ,rozpieszczany i kochany. Długa, biała
jedwabista szata jest jego atutem ale też przyczyną małej popularności wśród
miłośników psów. W brew pozorom, nieprawdą jest, że maltańczyk potrzebuje
więcej pielęgnacji niż inne psy długowłose, a piękny pies może być ekskluzywną
ozdobą niejednego domu.
» Co należy wiedzieć:
· Nie wymaga wiele miejsca
· Bardzo przywiązuje się do miejsc, które zna
· Lubi zabiegi pielęgnacyjne
· Lubi uczestniczyć we wszystkim, co dzieje się w domu
· Dobrze znosi towarzystwo innych psów
· Bez kłopotów godzi się z innymi zwierzętami domowymi
· Nie może być przekarmiany
· Wymaga codziennej pielęgnacji
· Dość drogi przy zakupie
· Bardzo tani w utrzymaniu
» Co należy wiedzieć:
· Nie wymaga wiele miejsca
· Bardzo przywiązuje się do miejsc, które zna
· Lubi zabiegi pielęgnacyjne
· Lubi uczestniczyć we wszystkim, co dzieje się w domu
· Dobrze znosi towarzystwo innych psów
· Bez kłopotów godzi się z innymi zwierzętami domowymi
· Nie może być przekarmiany
· Wymaga codziennej pielęgnacji
· Dość drogi przy zakupie
· Bardzo tani w utrzymaniu
| Głowa | Sredniej wielkości. Długość jej wynosi 6/11 wysokości w kłębie. Długość kufy wynosi 4/11 długości głowy lub 3,7/10. Szerokość pokrywy czaszki między skroniami nie może przekraczać 3/5 długości głowy. Osie podłużne mózgoczaszki i grzbietu nosa sš równoległe. |
| Nos | W stosunku do głowy duży. Całkowicie czarny z szeroko rozwartymi nozdrzami. Z profilu front nosa jest pionowy. Sylwetka nosa zaokrąglona. Szerokość mierzona w połowie długości wynosi 72% długości albo 26% długości całej głowy. Grzbiet nosa porośnięty bardzo długim włosem, który łšczy się z włosami brody. |
| Wargi i kufa | Wewnętrzne kraje górnej wargi oglądane z przodu tworzą półkole o dużej rozpiętości. Kraje górnej i dolnej wargi muszą być całkowicie czarne. Rowek na nosie rozpoznawalny. Wysokość /głębokość/ kufy wynosi 77% jej długości. Boki kufy równoległe, przód nie całkiem płaski i kwadratowy. Partia podoczna dobrze wymodelowana. Wargi i cała kufa pokryta bardzo długim włosem. |
| Szczęki | Lekkie, normalnie rozwinięte, z łukiem zębowym całkowicie zgodnym, tzn. siekacze szczęki tylnš ścianką dotykają do przedniej ścianki siekaczy żuchwy albo górne siekacze stykają się dokładnie z siekaczami żuchwy. Żuchwa na całej długości prosta. Powinna być normalnie rozwinięta, tzn. nie może być ani wysunięta do przodu, ani cofnięta. Uzębienie białe, równe kompletne. |
| Czaszka | Powinna być dłuższa od kufy. Szerokość pokrywy czaszki między skroniami prawie równa długości pokrywy czaszki. Przeciętna różnica między długością mózgoczaszki a jej szerokością wynosi około 3 mm. Puszka mózgowa lekko jajowata. Tył głowy słabo zaznaczony, ledwie wyczuwalny. Pokrywa czaszki z tyłu płaska. Przejście między górną linią nosa a czołem zaznaczają silne łuki jarzmowe. Krawędz czoła słabo zaznaczona, boki czaszki nieco wypukłe. |
| Oczy | Żywe o inteligentnym wyrazie, dobrze rozwarte, nieco powiększone. Obwódki oczu okrągłe, czarne. Powieki okrywają ściśle gałkę oczną. Oko nieco wypukłe, nigdy głęboko osadzone. Oczy oglądane z przodu nie pokazują białka. Barwa tęczówki koloru ciemnej ochry. |
| Uszy | trójkątne, płaskie, osadzone wysoko i szeroko, powyżej łuku jarzmowego, długość uszu nieco większa niż 1/3 wysokości w kłębie. Maltańczyk o wysokości 22 -25 cm powinien mieć uszy długości około 8 - 8,5 cm. Przylegają one na tyle do głowy, na ile pozwala na to włos na łuku jarzmowym, policzkach i okolicy uszu. Włos czaszki długi, gęsty, nie falisty sięga do szczytu łopatki lub niżej zakrywając całkowicie uszy. |
| Szyja | Mimo obfitych włosów powinna być widoczna nasada szyi przy łopatkach oraz jej górne wygięcie. Długość szyi równa połowie wysokości w kłębie, natomiast obwód szyi równy lub większy od wysokości. Podgardle i rowek pod żuchwą mają napiętą skórę, bez łałoka. Szyja wzniesiona tak jakby głowa była cofnięta. |
| Kończyny przednie oraz łopatki | Długość łopatek równa około1/3 wysokości w kłębie; u maltańczyka o wzroście 22 cm długość łopatki powinna wynosić 7,4 cm. Łopatka ustawiona pod kątem 60 - 63 stopni do poziomu. Ruchy łopatki swobodne. W stosunku do linii poziomej tułowia, przy normalnej postawie psa, łopatki i ramię są nieco ukośne. Ramię nachylone do poziomu pod kątem około 70 stopni, a do linii tułowia prawie równoległe. Długość większa od długości głowy; wynosi około 45% wysokości w kłębie. Górna część ramienia powinna przylegać dobrze do tułowia. Przedramię. Proste, pionowe, silne, słabo umięśnione. Kość w stosunku do wielkości psa silna. Przedramię krótsze od ramienia /u psa wysokości 23 cm, 33%/ wysokości w kłębie. Długość przedniej kończyny do łokcia wynosi 54,04% wysokości w kłębie, u maltańczyka o wzroście 22 cm wynosi 12 cm. Łokcie ustawione równolegle do środkowej płaszczyzny tułowia, czyli nie mogą być silnie przywarte do klatki piersiowej /łokcie skierowane do środka/, ani też nie mogą być odstawione na zewnątrz. Przedramię od łokcia do nadgarstka okryte długim włosem, który na tylnej stronie tworzy chorągiew. Nadgarstek stanowi przedłużenie pionowej linii przedramienia, ruchliwy, bez guzów, powleczony delikatną skórą i tak samo jak przedramię okryty długim, gęstym włosem. |
| Sródręcze | Jest dalszym przedłużeniem pionowej linii przedramienia. Suche, powleczone delikatną skórą, krótkie, proste. Podobnie jak przedramię i nadgarstek okryte ze wszystkich stron długim, gęstym włosem. |
| Łapy | Okršgłe, palce zwarte i wysklepione, między palcami długi, gęsty włos. Opuszki i pazury czarne lub przynajmniej szare. |
| Tułów | Długość tułowia od łopatki do biodra przeciętnie o 8 cm większa od wysokości w kłębie. Dokładniej na 1 cm wysokości przypada 1,38 cm długości. Klatka piersiowa. Pojemna, sięgająca nieco poniżej łokci, żebra beczkowate, mostek długi. Profil tworzy półkole. Obwód klatki piersiowej o 2/3 większy niż wysokość w kłębie. Głębokość piersi 65% wysokości lub co najmniej połowę długości. U maltańczyka o wzroście 23 cm klatka piersiowa powinna mieć następujące wymiary: obwód przy łokciach 37 cm, głębokość 15 cm, przekrój poprzeczny 8,5 cm. Grzbiet. Kłąb wzniesiony nieco poza linię grzbietu, profil prosty. Długość grzbietu prawie 65% wysokości w kłębie. U maltańczyka o wzroście 23 cm długość grzbietu 15 cm. Lędzwie. Dobrze związane z grzbietem. Długość lędŸwi wynosi 1/3 wysokości w kłębie i odpowiada szerokości. |
| Tył | Stanowi przedłużenie prostego grzbietu. Szerokość tyłu dochodzi do 1/3 wysokości w kłębie. Brzuch i słabizny. Brzuch miernie podciągnięty, słabizny tej samej długości co lędzwie. |
| Ogon | Osadzony na poziomie tyłu, u nasady bardzo gruby, przy końcu cienki. U maltańczyka o wzroście 23 cm - 14 cm długości. Prawidłowo noszony ogon jest zakręcony tak, by koniec dotykał tyłu. Ogon zakręcony na bok jest tolerowany. Ogon bardzo obficie owłosiony, długi włos opada zawsze na jeden bok i udo przypominając wierzbę płaczącą. Włos na ogonie sięga do stawu skokowego. |
| Kończyny tylne | Uda bardzo muskularne, wypukłe. Długość uda wynosi 39% wysokości w kłębie. Oglšdane z tyłu sš równoległe do środkowej linii boku tułowia. U maltańczyka o wzroście 23 cm szerokość uda jest o 3 cm mniejsza niż długość. Zarówno po stronie zewnętrznej, jak i wewnętrznej oraz na krajach, okryte długim włosem, który na tylnej stronie uda tworzy chorągiew. Odstęp od opuszek do pięty nieco większy niż 1/3 wysokości w kłębie. Kšt stawu skokowego powinien wynosić 140 stopni. Długość śródstopia równa wysokości stawu skokowego. Kończyny na całej powierzchni pokryte długim, gęstym włosem, który z tyłu tworzy małš chorągiew. Łapy okrągłe, takie same jak poprzednie. |
| Szata | Włos bardzo gęsty, lśniący, ciężki, obfity, jednolity w dotyku, zupełnie prosty, około 22 cm długi. Najdłuższy włos jest równej długości co wysokość w kłębie lub nieco dłuższy. Oprócz połysku, długości i olśniewajšcej bieli powinien w całości opadać ku ziemi jak ciężki, przylegający płaszcz. Włos nie może być lokowaty, kędzierzawy ani najeżony z wyjątkiem łokci, łap i kolan, gdzie dopuszczalny jest włos kędzierzawy i lokowaty. |
| Umaszczenie | Czysto białe, dopuszczalny odcień kości słoniowej, tolerowane lecz niepożądane słabe cieniowanie koloru jasnopomarańczowego, które wywołuje wrażenie zabrudzonego włosa i uważane jest za wadę. Skóra na całym ciele dobrze przylegająca. Głowa wraz z kufą bez zmarszczek. Szyja bez łałoka. Gdzieniegdzie lub na całym ciele występuje ciemna pigmentacja. Skóra, przede wszystkim na grzbiecie mniej lub więcej intensywnie zabarwiona w kolorze czerwonego wina. Pigment śluzówki i oprawy oka czarny. Opuszki i pazury całkowicie czarne lub przynajmniej ciemne. |
| Wzrost | Psy od 21 do 25 cm, suki 20 do 23 cm. |
| Masa ciała | 3 - 4 kg. |
| Chody | trucht maltańczyka krótki i bardzo szybki, co robi wrażenie, że piesek się toczy na kółkach. Chód ten nie może w niczym przypominać chodu pekińskiego pieska pałacowego. |
| Wygląd | Ciężki, niezgrabny, włos szorstki, matowy, brak symetrii. |
| Nos | Poniżej linii grzbietu nosa, wystający poza pionowy front kufy. Nozdrza nie dość rozwarte, małe, brak pigmentu. Slady depigmentacji nozdrzy. |
| Kufa | Krótka lub wąska, wypukła lub wklęsła. Boki kufy zbieżne, tzn. kufa spiczasta, nie dość szeroki front kufy. |
| Wargi | Za bardzo lub za mało rozwinięte, zwisające na żuchwę. Połączenie górnych warg w formie odwróconej litery V. Brak delikatnego wymodelowania pod oczami. |
| Uzębienie | Przodozgryz powodujący zniekształcenie kufy » dyskwalifikuje. Tyłozgryz » dyskwalifikuje. Zęby krzywo ustawione. Wygięta żuchwa. Zgryz nierówny lub braki w uzębieniu. |
| Mózgoczaszka | Mała, krótka, wąska, okrągła » duża wada. Spłaszczone łuki nadoczne, słabo zaznaczone jamy oczne. Przerost guza potylicznego. Krawędz czołowa słabo zaznaczona, zanikająca. Zbieżność lub rozbieżność osi czaszki i grzbietu nosa. |
| Oczy | Małe lub zbyt wypukłe, jasna tęczówka. Oczy rybie » dyskwalifikują, kształtu migdała lub skośne tzn. nie w poziomie. Entropium lub ektropium (powieki wywinięte lub zawinięte). Oczy osadzone zbyt blisko siebie, zez. Częściowy brak pigmentu na powiekach, całkowity brak pigmentu dyskwalifikuje. |
| Uszy | Grube, za krótkie, wąsko osadzone, twarde na skutek zbytniej masywności, zawinięte, włos krótki. |
| Szyja | Masywna i krótka, kark niedostatecznie wysklepiony. Łałok. Włos nie dość długi. Łopatki ograniczone w ruchach, strome zbyt ukośne lub zbyt krótkie. |
| Przedramię | Kościec gąbczasty. Skrzywienie kości strzałkowej » bardzo duża wada. Odchylenie od pionu. Łokcie wychylone na zewnątrz lub do wewnątrz. |
| Sródręcze | Odchylone od pionu, gąbczaste. |
| Łapy | Wydłużone, palce rozwarte, skierowane do wewnątrz lub na zewnątrz, opuszki niekształtne. Niedostateczna pigmentacja pazurów i opuszek. Brak włosa między palcami. |
| Tułów | Zbyt długi lub za krótki. Klatka piersiowa nie dość wysoka, głęboka i szeroka, wąska. Mostek za mało wyrazisty. Chrząstka wygięta do środka, szablasta. Żebra nie beczkowate. Grzbiet krótki, załamanie linii grzbietu za drugim kręgiem. Grzbiet łękowaty, karpiowaty. |
| LędŸwie | Wąskie, za długie, wysklepione. |
| Brzuch i słabizny | Brzuch zanadto lub za mało podciągnięty. Słabizny słabo zapadniete. |
| Tył | Wąski, opadający. |
| Ogon | Za długi lub za krótki, nisko osadzony, u nasady cienki, nie zakręcony na grzbiecie, noszony w poziomie lub opuszczony (bardzo duża wada), wykręcony na bok. Włos rzadki lub za krótki. |
| Uda | Kolana odstające, niedostatecznie owłosione. |
| Podudzie | Za małe nachylenie, nie dość owłosione. |
| Staw skokowy | Za wysoki, zbyt rozwarty lub zwarty, wychylony z pionu. |
| Sródstopie | Za długie, wychylone z pionu, wilcze pazury, niedostatecznie owłosione. |
| Szata | Włos matowy, miękki, wełnisty, luzny, lekki, lokowaty lub kosmaty, niedostatecznie przylegający. |
| Skóra | Zmarszczki na czole, łałok. |
| Czaszka | Osie wzdłużnie czaszki i grzbietu nosa wyraznie zbieżne lub rozbieżne. |
| Nos | Całkowity brak pigmentu na nosie lub inny kolor nosa niż czarny. |
| Uzębienie | Przodozgryz lub tyłozgryz. |
| Oczy | Obustronny brak pigmentu powiek, obustronny zez. |
| Tułów | Za długi o 2 cm. Długość zależy od wysokości w kłębie. |
| Narządy płciowe | Monorchizm lub kryptorchizm, niedorozwój jednego lub obu jąder. |
| Szata | Włos bardzo krótki, kędzierzawy, falisty. |
| Umaszczenie | Każde inne niż białe z wyjątkiem koloru jasnej kości słoniowej. Dyskwalifikuje nawet najmniejsza plamka. |
| Skóra | Zupełny brak pigmentu na nosie lub na obu powiekach, pazurach, opuszkach. |
| Wzrost | U psów ponad 26 cm lub poniżej 19 cm, u suk ponad 25 cm lub poniżej 18 cm. |
| Chód | Chód pekińczyka lub inochód. |
Zródło: Diana Najmanova, Zdenek Humpal "Psy Rasowe". Wydanie I. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne. Warszawa 1983.
Maltańczyk jest twardy jak skała i długowieczny. Ma tę
przewagę nad innymi rasami, że rasa nie powstała w przeciągu 100 czy 200 lat,
ale kształtowała się na przestrzeni tysišcleci i selekcja naturalna umocniła
jego genotyp. Jedyny słaby punkt to zęby, które wcześnie, bo nawet w 2 roku
życia pokrywają się kamieniem nazębnym, co sprzyja stanom zapalnym dziąseł i
w efekcie końcowym następuje wypadanie zębów. W dzisiejszej dobie na rynku
jest tyle past i preparatów do czyszczenia zębów, że przy odrobinie uwagi z
naszej strony nie nastręcza to kłopotów, aby zęby naszego pupila utrzymać w
dobrym stanie.Maltańczyk ma uszy starannie przykryte długim włosem i przez
to zle wentylowane. Gdy nasz pupil wiele biega na świeżym powietrzu, to do uszu
wpada wiele kurzu i brudu, a nawet drobnych gałązek czy kolców, które trzeba
codziennie starannie usuwać, a uszy często czyścić właściwym preparatem.
Przeglądać trzeba także całą sierść psiaka, gdyż długi włos to zaproszenie
dla pcheł i kleszczy, których bez starannej inspekcji po prostu nie widać.
Kości Maltańczyka są dość mocne jak na psa tych rozmiarów, ale zwłaszcza
dzieci muszš uważać w zabawie, by nie zrobić psu krzywdy.
Ceni sobie wygodną kanapę i stateczne spacery
Obserwowanie, jak dorasta mały Maltańczyk, to prawdziwa przyjemność. Nie można jednak zbytnio go rozpieszczać, bo łatwo zrobić zeń psa zbyt pobudliwego i trwożliwego. Nie sposób sobie wyobrazić psa lepiej dostosowanego do życia w mieście. Jedyny problem to odpowiednie karmienie: Maltańczyk jest nieduży, ale ma apetyt ogromnego wilka! Nie wolno go przekarmiać, bo przy małej ilości ruchu zrobimy z niego wałeczek.
Zawsze w centrum uwagi!
Podobnie jak i inne biszony, także i Maltańczyk ma we krwi przyzwyczajenia z czasów swej dumnej przeszłości - zawsze chce być w centrum uwagi, chce by go podziwiać i chwalić, a komplementy ceni sobie najbardziej. Swym miłośnikom nie skšpi buziaków i od czasu do czasu przewróci się na grzbiet, by pokazać, że trzeba go podrapać po brzuszku...
Warunki życia
W przeciwieństwie do swego bliskiego krewniaka, kochającego przyrodę hawańczyka, Maltańczyk najlepiej czuje się w czterech ścianach swego domu. Choć dawniej jego otoczeniem były sale pałacowe i zamkowe komnaty, dziś nie ma specjalnych wymagań lokalowych i na dobrą sprawę wystarczy mu nawet jeden pokój, byle dzielił go z ukochanym panem czy panią! Przede wszystkim pragnie wygodnego posłanka, które powinno stać zawsze w tym samym miejscu, i to takim, by można było, nie wychodząc zeń, bacznie obserwować wszystko, co dzieje się w domu. Balkon jest także szczególnie mile widziany, zwłaszcza, gdy można z niego kontrolować wszystko, co dzieje się na ulicy, ale musi być zabezpieczony przed nagłym upadkiem psa.
Spacery - owszem, proszę bardzo, ale nie marszobiegi! Statecznym krokiem Maltańczyk może przemierzyć nawet całkiem duże odległości, a przyzwyczajony od szczenięctwa będzie się cieszył na niedzielne wycieczki za miasto. Pobiegać z psami na skwerku? - Ależ proszę bardzo, byle nie za długo, a psy nie były za brutalne w swych zabawach i nie próbowały go przyszczypać! Choć Maltańczyk nie jest zbyt duży, ale nie lęka się nawet największych psów i chętnie się będzie z nimi bawił, jeśli tylko potrafią popisać się dobrymi manierami. W takiej sytuacji gotów jest ganiać z nimi doprawdy do upadłego!
Przyjaciel kotów
Macie Państwo ochotę na sprawienie sobie jeszcze jednego domownika i myślicie o kocie? Ależ nie ma najmniejszych przeszkód! Maltańczyk generalnie doskonale rozumie się z kotem i będzie zachwycony nowym przyjacielem, z którym ochoczo podzieli się całym domem (a nawet bez oporów wpuści go do swego posłania i pozwoli kotu spać przytulonym do siebie). Mają przecież tak wiele wspólnego: oboje bardzo sobie cenią wygodę, przytulne posłanko, ciepłe kanapy i wygodne kolana pana!
Wyżywienie
Maltańczyki to prawdziwe łakomczuchy. By zachowały należytą linię i zdrowie trzeba przestrzegać zasady, iż smakołyki sš absolutnym wyjštkiem, a nie codzienną regułą! Nasz psi przedstawiciel wagi papierowej ma niewiarygodnie duży apetyt i chętnie zje więcej, dużo więcej niż mu potrzeba. By jednak nie przerobić go na owłosioną parówkę, trzeba starannie odmierzać mu racje pokarmowe i w żadnym wypadku nie pozwalać, by pies żebrał przy stole podczas naszych posiłków. Maltańczyk wymaga dziennie około 60 gramów surowego, chudego mięsa (wołowina lub wieprzowina), pokrojonego w drobną kostkę, lub mielonego a do tego dobrze rozgotowany ryż (około 30 gramów) i taka sama porcja gotowanych warzyw (marchewka, zielona fasolka szparagowa, surowa sałata) lub owoców. Zachowanie w należytym stanie włosa wymagać może dodatkowego podawania mu preparatów mineralno-witaminowych. Można zrezygnować z tej diety na konto karm gotowych, ale muszą być one znanej i renomowanej firmy np. Royal Canin.
Ceni sobie wygodną kanapę i stateczne spacery
Obserwowanie, jak dorasta mały Maltańczyk, to prawdziwa przyjemność. Nie można jednak zbytnio go rozpieszczać, bo łatwo zrobić zeń psa zbyt pobudliwego i trwożliwego. Nie sposób sobie wyobrazić psa lepiej dostosowanego do życia w mieście. Jedyny problem to odpowiednie karmienie: Maltańczyk jest nieduży, ale ma apetyt ogromnego wilka! Nie wolno go przekarmiać, bo przy małej ilości ruchu zrobimy z niego wałeczek.
Zawsze w centrum uwagi!
Podobnie jak i inne biszony, także i Maltańczyk ma we krwi przyzwyczajenia z czasów swej dumnej przeszłości - zawsze chce być w centrum uwagi, chce by go podziwiać i chwalić, a komplementy ceni sobie najbardziej. Swym miłośnikom nie skšpi buziaków i od czasu do czasu przewróci się na grzbiet, by pokazać, że trzeba go podrapać po brzuszku...
Warunki życia
W przeciwieństwie do swego bliskiego krewniaka, kochającego przyrodę hawańczyka, Maltańczyk najlepiej czuje się w czterech ścianach swego domu. Choć dawniej jego otoczeniem były sale pałacowe i zamkowe komnaty, dziś nie ma specjalnych wymagań lokalowych i na dobrą sprawę wystarczy mu nawet jeden pokój, byle dzielił go z ukochanym panem czy panią! Przede wszystkim pragnie wygodnego posłanka, które powinno stać zawsze w tym samym miejscu, i to takim, by można było, nie wychodząc zeń, bacznie obserwować wszystko, co dzieje się w domu. Balkon jest także szczególnie mile widziany, zwłaszcza, gdy można z niego kontrolować wszystko, co dzieje się na ulicy, ale musi być zabezpieczony przed nagłym upadkiem psa.
Spacery - owszem, proszę bardzo, ale nie marszobiegi! Statecznym krokiem Maltańczyk może przemierzyć nawet całkiem duże odległości, a przyzwyczajony od szczenięctwa będzie się cieszył na niedzielne wycieczki za miasto. Pobiegać z psami na skwerku? - Ależ proszę bardzo, byle nie za długo, a psy nie były za brutalne w swych zabawach i nie próbowały go przyszczypać! Choć Maltańczyk nie jest zbyt duży, ale nie lęka się nawet największych psów i chętnie się będzie z nimi bawił, jeśli tylko potrafią popisać się dobrymi manierami. W takiej sytuacji gotów jest ganiać z nimi doprawdy do upadłego!
Przyjaciel kotów
Macie Państwo ochotę na sprawienie sobie jeszcze jednego domownika i myślicie o kocie? Ależ nie ma najmniejszych przeszkód! Maltańczyk generalnie doskonale rozumie się z kotem i będzie zachwycony nowym przyjacielem, z którym ochoczo podzieli się całym domem (a nawet bez oporów wpuści go do swego posłania i pozwoli kotu spać przytulonym do siebie). Mają przecież tak wiele wspólnego: oboje bardzo sobie cenią wygodę, przytulne posłanko, ciepłe kanapy i wygodne kolana pana!
Wyżywienie
Maltańczyki to prawdziwe łakomczuchy. By zachowały należytą linię i zdrowie trzeba przestrzegać zasady, iż smakołyki sš absolutnym wyjštkiem, a nie codzienną regułą! Nasz psi przedstawiciel wagi papierowej ma niewiarygodnie duży apetyt i chętnie zje więcej, dużo więcej niż mu potrzeba. By jednak nie przerobić go na owłosioną parówkę, trzeba starannie odmierzać mu racje pokarmowe i w żadnym wypadku nie pozwalać, by pies żebrał przy stole podczas naszych posiłków. Maltańczyk wymaga dziennie około 60 gramów surowego, chudego mięsa (wołowina lub wieprzowina), pokrojonego w drobną kostkę, lub mielonego a do tego dobrze rozgotowany ryż (około 30 gramów) i taka sama porcja gotowanych warzyw (marchewka, zielona fasolka szparagowa, surowa sałata) lub owoców. Zachowanie w należytym stanie włosa wymagać może dodatkowego podawania mu preparatów mineralno-witaminowych. Można zrezygnować z tej diety na konto karm gotowych, ale muszą być one znanej i renomowanej firmy np. Royal Canin.
Bielsza niż śnieg szata Maltańczyka wymaga codziennej
pielęgnacji. Dlatego wspaniałego salonowego pieska komplementy i zachwyty
są niczym balsam dla uszu - ale by na nie zasłużyć, Maltańczyk musi wyglądać
'jak spod igły'. Pielęgnacja Maltańczyka nie jest może zbyt skomplikowana,
ale za to ogromnie czasochłonna, należy zacząć ją od szczeniaka, jest to okres,
podczas którego maluch nauczy się prawidłowo stać na stole, polubi czesanie i
zapachy kosmetyków. Ponieważ włos Maltańczyka nie jest wymieniany i rośnie
przez cały czas, toteż musi być dość często szczotkowany, by usuwać martwe
włosy i nie dopuszczać do tworzenia się filców czy kołtunów. Najlepiej używać
do tego szczotki z naturalnego włosia o 2 stopniowej długości włosa. Podczas
gdy dłuższy włos szczotki rozdziela sierść sięgając do samej skóry,krótki
równocześnie wygładza. Nie rzadziej niż raz na 2 tygodnie a nawet częściej
trzeba zafundować psu kšpiel, bo inaczej nie da się usunąć z włosa brudu
i kurzu nie mówiąc o ewentualnych przebarwieniach.
Trzeba także uważać na ewentualne wycieki z oczu, zwłaszcza przy wewnętrznych kącikach oczu - wszelkie zacieki i przyżółcenia trzeba usuwać specjalnymi płynami, a oczy od czasu do czasu przemywać, choćby zwykłą przegotowaną wodą (okolice oczu sš szczególnie wrażliwe). Do kąpieli używać należy szamponów niebieskich mających właściwości wybielające. Po umyciu pieska stosować odżywki, ale takie, które nie zażółcają włosa nie mogą być z zawartością olei roślinnych, olejku jojoba lub dużą zawartością olejku norkowego. Najlepsze sš z serii Ring 5 i Jean-Pierre Hery dla włosów przesuszonych i zniszczonych. Włos Maltańczyka ma tendencje do przesuszania się i z tego powodu staje się szorstki i łamliwy. Dlatego też włos należy natłuszczać .Godnym polecenia preparatem jest mieszanka lanoliny i oliwki do masażu firmy „Ziaja”. Lanolina to naturalny kwas tłuszczowy pozyskiwany z wełny owczej. Jest podstawowym składnikiem odżywek i balsamów emulsji i kremów do pielęgnacji skóry i włosów. Wykazuje niepowtarzalnš zdolność do przywracania naturalnego nawilżenia skóry w wyniku absorpcji przez skórę i włosy. Ma działanie osłonowe na włos podatny na przesuszenie, łamliwy. Łatwo łšczy się z innymi substancjami tłuszczowymi, co sprawia, że jest nośnikiem substancji czynnych leków. W odżywkach do włosów jest idealnym rozpuszczalnikiem witamin A,D,E podnosząc ich przyswajalność i aktywność biologiczną. Stosowanie lanoliny może wydatnie przyczynić się do poprawienia gatunku szaty psa. Należy pamiętać, że lanolina jest nie rozpuszczalna w wodzie i aby ją stosować w naturalnej formie należy połączyć ja z oliwką.
Zachęcające rezultaty można uzyskać łącząc lanolinę z olejkiem do masażu, „Ziaja” w 100 ml olejku rozpuszczamy na ciepło około 20g lanoliny. Tak przygotowanym preparatem nawilżamy włos wmasowując go również w skórę przeciętnie 2 razy w tygodniu. Bezpośrednio po nałożeniu oliwki piesek nasz nie prezentuje się najlepiej, włosy są tłuste tworzą się grube kosmyki przesiąknięte tłuszczem. Jednak po 2-3 dniach efekt ten zanika, ponieważ oliwka i rozpuszczona w niej lanolina zostają wchłonięte. Najkorzystniejsze efekty uzyskuje się stosując lanolinę po kąpieli po ostatnim spłukaniu a przed suszeniem suszarką. Nabycie lanoliny nie powinno stwarzać kłopotów dostaniemy jš we wszystkich aptekach które wykonują leki recepturowe na zamówienie. Przy odrobinie szczęścia i uprzejmości aptekarza kupimy kilkadziesiąt gram złocistej substancji.
Bardzo dużo uwagi u Maltańczyka należy poświęcić okolicy oczu. Tam właśnie pojawiają się nieestetyczne rudawe przebarwienia. Jest to spowodowane z reguły niedrożnością kanalików łzowych co u małych ras zdarza się często. Łza nie spływa kanalikiem do nosa tylko wypływa na zewnątrz. Sytuację może poprawić masowanie górnej części kufy. Dodatkowym czynnikiem przebarwień może być suchy pokarm i witaminy, które zawierajš zbyt dużo barwników. Powoduje to przebarwienie okolic oczu przez łzę i podbrzusza przez mocz.
Co zrobić gdy mamy psa z tendencjami do rudych przebarwień? Takie włosy bardzo trudno jest doprowadzić do poprzedniego koloru najlepiej jest nie dopuszczać do przebarwień i takie miejsca zabezpieczyć specjalnymi preparatami.
Trzeba także uważać na ewentualne wycieki z oczu, zwłaszcza przy wewnętrznych kącikach oczu - wszelkie zacieki i przyżółcenia trzeba usuwać specjalnymi płynami, a oczy od czasu do czasu przemywać, choćby zwykłą przegotowaną wodą (okolice oczu sš szczególnie wrażliwe). Do kąpieli używać należy szamponów niebieskich mających właściwości wybielające. Po umyciu pieska stosować odżywki, ale takie, które nie zażółcają włosa nie mogą być z zawartością olei roślinnych, olejku jojoba lub dużą zawartością olejku norkowego. Najlepsze sš z serii Ring 5 i Jean-Pierre Hery dla włosów przesuszonych i zniszczonych. Włos Maltańczyka ma tendencje do przesuszania się i z tego powodu staje się szorstki i łamliwy. Dlatego też włos należy natłuszczać .Godnym polecenia preparatem jest mieszanka lanoliny i oliwki do masażu firmy „Ziaja”. Lanolina to naturalny kwas tłuszczowy pozyskiwany z wełny owczej. Jest podstawowym składnikiem odżywek i balsamów emulsji i kremów do pielęgnacji skóry i włosów. Wykazuje niepowtarzalnš zdolność do przywracania naturalnego nawilżenia skóry w wyniku absorpcji przez skórę i włosy. Ma działanie osłonowe na włos podatny na przesuszenie, łamliwy. Łatwo łšczy się z innymi substancjami tłuszczowymi, co sprawia, że jest nośnikiem substancji czynnych leków. W odżywkach do włosów jest idealnym rozpuszczalnikiem witamin A,D,E podnosząc ich przyswajalność i aktywność biologiczną. Stosowanie lanoliny może wydatnie przyczynić się do poprawienia gatunku szaty psa. Należy pamiętać, że lanolina jest nie rozpuszczalna w wodzie i aby ją stosować w naturalnej formie należy połączyć ja z oliwką.
Zachęcające rezultaty można uzyskać łącząc lanolinę z olejkiem do masażu, „Ziaja” w 100 ml olejku rozpuszczamy na ciepło około 20g lanoliny. Tak przygotowanym preparatem nawilżamy włos wmasowując go również w skórę przeciętnie 2 razy w tygodniu. Bezpośrednio po nałożeniu oliwki piesek nasz nie prezentuje się najlepiej, włosy są tłuste tworzą się grube kosmyki przesiąknięte tłuszczem. Jednak po 2-3 dniach efekt ten zanika, ponieważ oliwka i rozpuszczona w niej lanolina zostają wchłonięte. Najkorzystniejsze efekty uzyskuje się stosując lanolinę po kąpieli po ostatnim spłukaniu a przed suszeniem suszarką. Nabycie lanoliny nie powinno stwarzać kłopotów dostaniemy jš we wszystkich aptekach które wykonują leki recepturowe na zamówienie. Przy odrobinie szczęścia i uprzejmości aptekarza kupimy kilkadziesiąt gram złocistej substancji.
Bardzo dużo uwagi u Maltańczyka należy poświęcić okolicy oczu. Tam właśnie pojawiają się nieestetyczne rudawe przebarwienia. Jest to spowodowane z reguły niedrożnością kanalików łzowych co u małych ras zdarza się często. Łza nie spływa kanalikiem do nosa tylko wypływa na zewnątrz. Sytuację może poprawić masowanie górnej części kufy. Dodatkowym czynnikiem przebarwień może być suchy pokarm i witaminy, które zawierajš zbyt dużo barwników. Powoduje to przebarwienie okolic oczu przez łzę i podbrzusza przez mocz.
Co zrobić gdy mamy psa z tendencjami do rudych przebarwień? Takie włosy bardzo trudno jest doprowadzić do poprzedniego koloru najlepiej jest nie dopuszczać do przebarwień i takie miejsca zabezpieczyć specjalnymi preparatami.
autor: Dominika Ożóg
kopiowałaś czy sama pisałaś?
OdpowiedzUsuńzapraszam->
http://tinamaltanczyk.blogspot.com/
Dobrze piszesz
OdpowiedzUsuń